يکي از ملاک‌هاي سنجش کيفيت و کارآيي يک نمايشگر، رزولوشن آن است. مفهوم رزولوشن، مفهومي مستقل است که در مورد يک نمايشگر بيان مي‌شود. به عنوان مثال يک نمايشگر از 1366 × 768 پيکسل تشکيل شده است. دقت داشته باشيد که يک نمايشگر، اگر چه يک واحد کاملا مجزا به نظر مي‌رسد اما اين پيکسل‌ها هستند که در کنار هم قرار گرفته‌اند تا نمايشگر ساخته شود.

 

تعداد پيکسل‌ها، تنها بيانگر يک نگاشت است. يعني به ازاي هر پيکسل‌ يک تصوير که دقيقا 1366×768 پيکسل دارد، يک پيکسل در نمايشگر وجود دارد. اگر تصوير بزرگ‌تر باشد، برخي از پيکسل‌ها حذف مي‌شوند و اگر کوچک‌تر باشد، تعدادي پيکسل زائد لا‌به‌لاي پيکسل‌ها گنجانده مي‌شود؛ اگر چه در هر دو حالت، با افت کيفيت نسبي رو‌به‌رو خواهيم شد.

 

در اين ميان مفهوم ديگري وجود دارد که بيش از رزولوشن بيانگر کيفيت نمايشگر است. اين مفهوم چگالي پيکسل‌ها نام دارد و با واحد PPi يا پيکسل بر اينچ سنجيده مي‌شود. اين مفهوم در چند سال گذشته بيشتر مورد توجه قرار گرفته است و به خلق رقابت تازه‌اي در حوزه نمايشگر به خصوص در دستگاه‌هاي همراه تبديل شده و برندي مانند Retina را به وجود آورده است.

 

PPi براي هر نوع تصوير، شامل تصاوير يک نمايشگر يا يک تصوير چاپ شده به وسيله چاپگر قابل اندازه‌گيري است. از منظر علوم مهندسي سخت‌افزار، نمايشگري کيفيت بالاتري دارد که چگالي نمايشگر آن بيشتر باشد. براي درک بهتر مفهوم دو نمايشگر با رزولوشن يکسان اما با ابعاد کاملا متفاوت را با يکديگر مقايسه کنيد. يک نمايشگر 37 اينچ، با رزولوشن 1080 و يک نمايشگر 7 اينچ، با همين رزولوشن، دو چگالي کاملا متفاوت دارند. چرا که تعداد پيکسل‌هاي نمايشگر کوچک‌تر در واحد اينچ مربع، به مراتب بيشتر از نمايشگر بزرگ‌تر است.

 

اين روزها شامل رقابت سخت شرکت‌هاي سخت‌افزاري در زمينه چگالي پيکسل‌ها هستيم. بنيان اصلي اين رقابت را "استيو جابز"، رئيس فقيد اپل بنا کرد. شرکت اپل در مرام‌نامه خود ثبت کرد که هيچ محصولي توليد نخواهد کرد، مگر اين که چگالي نمايشگر آن حداقل 260 پيکسل در واحد اينچ مربع باشد. اين چگالي بسيار چگالي بالايي است و از آن جا که محصولات اپل شامل آيفون، آي‌پد و آي‌پاد محصولات کوچکي هستند، رزولوشن آن‌ها به شکل غير عادي از محصولات مشابه آن‌ها بالاتر است. به عنوان نمونه، آي‌پد با چگالي 264 پيکسل در اينچ مربع، در يک نمايشگر 9.7 اينچي، 2048×1536 پيکسل را در کنار هم قرار داده‌ است.

 

 تلويزيون‌هاي جديد و گران قيمتي در اين روزها به بازار آمده‌اند که از چگالي رزولوشني مشابه برخوردارند. اين چگالي رزولوشن بالا در ابعادي مانند 40 اينچ و بالاتر، به خلق نمايشگرهايي با رزولوشن‌هاي فوق‌العاده بالا منتهي شده که در حال حاضر از آن‌ها با نام کلي 4K ياد مي‌شود.

 

يک سال پيش يک شرکت ژاپني به فناوري ساخت نمايشگرهايي با چگالي 651 پيکسل در اينچ مربع دست يافت. نمونه اوليه توليد شده اين شرکت، يک نمايشگر 2.3 اينچي است. اين نمايشگر کوچک که از نمايشگرهاي بسياري از تلفن‌هاي هوشمند امروزي کوچک‌تر است، 1280 × 800 پيکسل رزولوشن دارد اما هنوز اين نوع نمايشگرها به طور عمومي در محصولات موجود در بازار به کار گرفته نشده‌اند چرا که چشم انسان تفاوت زيادي ميان چگالي 200 PPi و 600 PPi قائل نيست و بالا بردن بي‌دليل چگالي پيکسلي، تنها صرف هزينه است.

 

به همين دليل شايد بتواند گفت که چگالي پيکسلي نمايشگرها از نظر منطقي به پايان خود رسيده است و در آينده شرکت‌هاي بزرگ سخت‌افزاري، براي بالاتر بردن چگالي پيکسلي نمايشگرهاي محصولات خود تلاش زيادي نخواهند کرد.